|
's Morgens varen we naar een eiland wat heel nieuw is en vooral met scherpe stenen. De zeehond gebruikt daarom liever de bank om op te gaan liggen rusten.
In principe moeten we 2 m van elk dier afblijven, echter als er maar 1 wandelpad is tussen de rotsen dan mogen we wel dichterbij om ons pad te kunnen vervolgen. Vandaar dat we van deze leguaan niet enkel een voor maar ook een semi bovenaanzicht kunnen maken.
Bij de laatste leguaan foto zie je hoe broos hier de rotsen uitzien.
Iets verder zien we ons eerste waterschildpad die onderwater aan het eten is, beest is ongeveer 1 m in lengte, dus een echte joekel van een beest.
Op de uitkijk zitten wat krabben, diverse redelijk donker, maar sommige zijn ook fel rood.
Daarna varen we weer verder met een zodiac langs diverse andere eilanden waar we niet op kunnen of mogen, alles is hier sterk in regels vastgezet wat mag en niet mag.
Een blauwvoetgent zien we wel zitten, maar meer als zijn kop wil hij niet draaien, de voeten zijn niet duidelijk te zien, maar toch alvast een mooie foto.
Iets verder is er veel bedrijvigheid op het water, een stel pelikanen en pinguins zijn samen op tonijn aan het jagen. Blijkbaar doen ze dit vaker. De pinguins jagen de tonijn van onderwater naar de oppervlakte, maar zijn niet snel genoeg om ze te vangen. De pelikaan vangt ze dan van boven en de pinguins mogen dan "mee-eten" van de vangst.
Als de zon op de pelikaan schijnt zie je mooi de bloedvaten in zijn bek.
Als ze een witte hals en kop hebben, dan zijn het blijkbaar mannelijke pelikanen.
De rondgang is gedaan en we varen terug naar de boot, waar ons ontbijt al klaar is gezet.
In de voormiddag gaan we dan voor de eerste keer snorkelen en testen we onze fullface mask toestellen uit, we zien al diverse visjes en Mike een pufferfish, maar het meest opmerkelijke was toch wel dat zo'n zwarte leguaan gewoon op 1 meter langs ons door zwom naar een eilandje iets verderop.
Op de weg terug zijn vissers hun vis aan het schoonmaken, de hongerige pelikanen wachten netjes dat het overtollige wordt weggegooid.
Op het voorste van de boot zit een frigate vogel, een met volle rode wangen die hij kan opblazen.
Ondertussen blijven we maar zeeleguanen zien. ze blijken hier net zoals katten overal wel ergens te zien.
We maken een wandeling door Tintoreras en bezoeken daar in het Interpretation Center de schildpadden, ze verzorgen en vooral " kweken" ze daar. De populatie ging snel en hard achteruit, hetgeen ze nu doen is opletten waar de schildpadden hun eieren in de grond leggen. Van alles wat dan tussen de 3-6 maanden later naar boven komt vangen ze op en brengen ze gelijk naar het opvangcentrum, daar verzorgen ze tot ze 5 jaar oud zijn, dan kunnen ze niet meer opgegeten worden door de natuurlijke vijanden van het schildpad.
Terwijl de gids vanalles aan het uitleggen zijn beginnen 2 giants aan een " stoeipartij" wat niet veel meer was als proberen ophoog te kruipen en dicht genoeg bij mekaar te blijven voordat ze omvallen.
Na dit bezoek lopen we nog wat door het stadje en willen we de zonsondergang op het strand meemaken. Dit laatste lukt helaas niet door de wolken. Wel genieten we van een drankje en de uitzichten.
|
|
