Mike voelt zich vandaag terug mens, koorts en diaree zijn gestopt en heeft ook terug appetijt, maar moet het houden op coca thee en droog brood.

Vandaag zitten we aan en vooral OP het titikaka meer.

Na een korte boottocht komen we aan bij onze eerste stop. We krijgen de uitleg waarom mensen hier zijn gaan wonen OP het water. En hoe van riet er technieken werden gevonden om drijvende eilandjes te maken. Ze maken er van riet ook bootjes die kunnen varen. De onderkant van de bootjes worden gevuld met plastieke flessen om beter te kunnen drijven.

We mogen vrij fotograferen. Aangezien ze geen zonnebrand kennen en op het water leven en ook nog eens op bijna 4000 meter zitten is UV straling erg fel, zelfs bij de kinderen zie je dat de huid al helemaal veranderd.

Daarna worden we met zo'n bootje al roeiend naar een volgende eiland gebracht waar je wat kon drinken, op de uitkijk over het dorp kon gaan en natuurlijk ook de nodige foto's kon maken.

We stappen weer in onze (snelle) boot en varen een dik uur het meer over om aan te meren op een echt eiland.

De mannen op de foto begroeten elkaar, ze doen dat niet zoals bij ons met het geven van een hand maar met coca bladeren die ze geven aan de ander (of in zijn mandje), maar ze wisselen dit niet enkel uit, dat is ook om hun voorraad waaruit ze geregeld pakken en als pruimtabak op kauwen voor de werking tegen oa de hoogteziekte.

Vervolgens zijn we naar een ander eiland gevaren. Mike past nog even maar Kathleen maakt de wandeling dwars over het eiland met bovenop een mooi uitzicht. Het is een pittige tocht en omlaag over het eiland. Diverse keren wordt er gestopt om op adem te komen. Je voelt het echt goed aan je hart en ademhaling dat je op hoogte bent. Op een plein worden er diverse tradinonele technieken van shampoo getoond, hoe de mensen er weven van prachtige doeken. Er was ook een lokale markt met mutsen .sjaals enz.

Er werd zelfs gedanst en muziek gemaakt met tradionele klederdracht aan. Was mooi om te zien. We hebben ook nog heel erg lekker geluncht. Eerst kregen we een quinowa soep. Deze was ook erg lekker. Ik had vis (zalmforel) met rijst en frietjes en wat groentjes. 
De lunch heeft ons erg goed gesmaakt en dit op een bijzondere locatie. En dit met een prachtig uitzicht over het water en de omliggende bergen.

Vanaf de andere kant kun je Bolivia zien, want 40% van het meer is Boliviaans grondgebied. Daar liggen nog diverse bergen met sneeuw op.

's Avonds gaan we nog buitenshuis wat eten en horen in het hotel al de hele tijd muziek, blijkt op het dorpsplein een groot feest bezig te zijn. Diverse folklore groepen tonen hun muzikale of danskunsten.
Was heel apart om me te maken.

Volgens ons was deze jonger bezoeker toch een die de show stal, ze speelde met volle overgave ook me met de trom en panfluitje.

Nadien zijn we nog gaan uiteten en ik heb zelfs alpacavlees gegeten. Smaakt heel erg zacht ,het lijkt een beetje op een malse biefstuk.
Het was in ieder geval erg lekker.