Vandaag was dan de dag waarop we dan toch al een paar jaar aan het uitkijken waren. Een bezoek aan Machu Picchu.
Kathleen heet iedereen welkom

Sinds covid zijn er een aantal zaken veranderd op de locatie.

A) Limitatie van het aantal bezoekers.

B) Limitatie van de bewegingsvrijheid, anders gezegd momenteel zijn er 4 wandelpaden door het gebied en je koopt een ticket voor ENKEL een van de vier. Tevens kun je niet meer achteruit, dus eenmaal een punt voorbji is er enkel nog een weg dichter naar de uitgang.

Persoonlijk vonden we deze goede regels want daardoor is het niet overbevolkt en kun je van diverse stukken nu foto's maken hoe het echt uitziet zonder dat iedereen op of tegen aan het lopen is om maar met hun (vooral mobieltjes) op de foto te gaan staan.

Er lopen ondertussen een familie lama's rond die met deze gebouwen rondom zowat het perfecte plaatje maken.

Ook hier krijgen via een locale gids de nodige uitleg en voor sommige zaken waar geen harde uitleg voor is een mogelijke verklaring.

We leren hoe ze de daken vast op de huizen hielden en hoe ze het verse water op de gewas terrassen krjgen en de overschot en regen afvoeren.

We ontdekken ook een "Vizcacha" een cavia ter grootte van een haas.

Een superdag waarbij heel af en toe ook nog de zon door de hemel prikte.