We wisten op voorhand dat we een 10tal miles "unpaved road" moesten nemen, de plek waar deze weg begon hadden we gisteren al gezien, maar dat was goed te doen. 2 baanvakken vlakke gravel was zeker een makkie voor onze 4WD, ook het 1 mile 4WD stuk stond op de kaart, maar voor de rest zou het gewone weg zijn. Niets minder bleek waar.  Het complete stuk (36mile) bleek onbestraat te zijn, het vlakke gravel stuk was als een demo, die al snel 1 baan met hobbels werd.

De 4WD hadden we op het stukje inderdaad goed nodig, maar na ruim 2 uur schudden kwamen we aan bij de Racetrack. Een grote lichtbruine vlakte lag er op het einde van een dal, van alle bergen rondom stroomt bij regen het zand naar beneden waardoor er een plateau is gevormt. Echter is de naam racetrack niet bedoelt om erop te racen (hoewel we sporen zien die dat gedaan hebben).

Het speciale effect dat hier gebeurt in het voorjaar is dat het water de zand/modder zacht maakt waardoor sommige grotere stenen iets inzakken. 's nachts bevriest het water en door wind schuift het ijs 1 richting op, het sleurt daarmee de rotsblokken een beetje mee, dag na dag. Hierdoor lijkt het in het voorjaar alsof de stenen zelf zich een baan door het zand geworsteld hebben, met een groef erachter.

Nu, een aantal maanden later is er wel nog water gevallen die alles zacht maakt en daardoor uitvlakt, maar geen vorst die sporen kan maken, waardoor het effect nu nauwelijks nog zichtbaar is. Hetgeen wel zichtbaar blijft is de mega vlakte die als een kleine tegelvloer hier gelegd is.

Op de weg naar de track, waren we 1 andere jeep tegengekomen, en hebben de track samen bekeken. De terugweg gingen we dan ook samen doen.

Onderweg komen we nog op een kruising die de speciale naam "TeaKettle" gekregen heeft, op aparte wijze is deze ook versiert.

Echter na een 5 tal miles begeeft onze rechter voorband het, lek. Shit natuurlijk, bij controle van de band blijkt een gat net naast het loopvlak, dus zoeken in de koffer, we blijken een thuiskomer te hebben.

Deze wordt zonder problemen gemonteerd, maar ja, dan moeten we nog ruim 20 miles afleggen. We zijn gelukkig dat de andere jeep nog achter ons is, zodat in geval dat een 2e nog zou sneuvelen we een backup plan hebben. Met wat moeite en vooral rustig aan halen we na 3uur in totaal ook de terugrit veilig weer op de asfalt.

We drinken en eten een hapje nog samen met onze avonturier en vullen onze tank van de auto om dan uit Death Valley te vertrekken richting een grote(re) stad. Eenmaal aangekomen is het zaterdagavond 18U15 en zijn geen winkels meer open, we krijgen hulp van locale mensen die ons laten bellen met een 24u dienst voor tire herstellingen. Uiteindelijk om 19u25 hebben we een nieuwe band en kunnen we weer gerust verder rijden, we halen zelfs onze gewenste eind locatie om 23u15.